سامسونگ تقریباً یک دهه پیش برای ساخت اولین ساعت‌های هوشمند، از طراحی مربعی‌شکل برای ساخت بدنه آن‌ها منفعت گیری کرد. به‌گفتن مثال در سال ۲۰۱۳، سامسونگ دستگاه Galaxy Gear را با صفحه نمایش مربعی‌شکل روانه بازار کرد. از آن زمان سامسونگ نسل‌های گوناگون گلکسی واچ را با طراحی دایره‌ای به وجود اورده است، اما به‌نظر می‌رسد که این شرکت مجدد تصمیم دارد به سنت‌های خود بازگردد.

به نقل از SamMobile، سامسونگ به‌جستوجو برگشت دادن طراحی مربعی‌شکل برای ساعت‌های هوشمند خود است. به این علت گمان می‌رود که محصولات تازه، همانند به مدل‌های قبلی همانند Galaxy Gear ،Gear2 و Gear Live باشند.

Gear S2 اولین ساعت هوشمند سامسونگ با طراحی دایره‌ای‌شکل و قاب چرخان فیزیکی می بود. سامسونگ از آن زمان به این زبان طراحی پایبند بوده است و مدل‌های نسل جاری گلکسی واچ ۵ طراحی دایره‌ای تقریباً یکسانی دارند.

چه وقتی سامسونگ مجدد از طراحی مربعی‌شکل در گلکسی واچ منفعت گیری خواهد کرد؟

فعلاً اشکار نیست که آیا طراحی مربعی‌شکل در گلکسی واچ ۷ اعمال خواهد شد یا خیر. این چنین احتمالا سامسونگ در سال ۲۰۲۵ از این نوع طراحی در ساخت ساعت‌های هوشمند خود منفعت گیری کند و تا آخر سال ۲۰۲۴، به طراحی دایره‌ای‌شکل پایبند باشد.

اکنون تعداد بسیاری از کاربران ساعت‌های هوشمند سامسونگ، به زبان طراحی دایره‌ای عادت کرده‌اند. باید چشم به راه ماند و دید که کره‌ای‌ها چطور کاربران را برای خرید ساعت‌های هوشمند مربعی ترغیب می‌کنند.

دانشمندان تصاویری از شیردادن یک گونه دوزیست کرم‌همانند به بچه‌هایش گرفته‌اند. این جانور یک برهنه‌مار (Caecilian) است که زیر زمین زندگی می‌کند. پژوهشگران اعتقاد دارند که توانایی تشکیل شیر در این گونه جدا گانه از پستانداران، که برای تشکیل شیر برای فرزندان خود مشهورند، تکامل اشکار کرده است.

برهنه‌ماران با قورباغه‌ها و سمندرها اعقابی مشترک دارند، اما صدها میلیون سال است که زیر زمین زندگی می‌کنند. آن‌ها در این زمان دست‌ها و پاهای خود را از دست دادند و بینایی‌شان نیز تا حد بسیاری از بین رفت. برهنه‌مار مدرن همانند یک کرم خاکی بزرگ و درخشان با یک کله است.

برزیل زیستگاه برهنه‌مارهای بسیاری است. گروهی از دانشمندان برزیلی درحال مطالعه روی یک گونه از آن‌ها به‌نام Siphonops annulatus بودند که چیزی غیرعادی کشف کردند.

این گونه از برهنه‌مار به بچه‌های خود اجازه می‌دهد تا پوستش را بخورند. بچه‌ها هفته‌ای یک بار اجازه تغذیه از پوست مادر خود را دارند. آن‌ها مواد مغذی تعداد بسیاری از پوست مادر خود می‌گیرند.

اما دانشمندان فهمید شدند که این بچه‌های برهنه‌مار انرژی تعداد بسیاری بسیاری دارند که امکان ندارد تنها با یک وعده تغذیه در هفته کسب بشود. آن‌ها برای کشف علت انرژی زیاد بچه‌ها یک دوربین در لانه آن‌ها قرار دادند. زیاد سریع، آن‌ها دریافتند که بچه‌ها دور یک نقطه خاص از بدن مادر جمع خواهد شد.

بچه‌ها علاقه بسیاری داشتند که به سمت دم مادر خود بروند و آن‌جا می بود که دانشمندان دریافتند ماده‌ای همانند شیر از دم مادر ترشح می‌بشود. پژوهشگران این کشف غیرعادی خود را در ژورنال Science انتشار کرده‌اند.

چرا یک دوزیست به بچه‌هایش شیر می‌دهد؟

دانشمندان اعتقاد دارند این گونه برهنه‌مار با همان مشکلی مواجه است که انسان‌ها و باقی پستانداران با نوزادان خود دارند. درست همانند نوزاد انسان، یک نوزاد برهنه‌مار هم زمان‌ها پیش از آنکه بتواند از بعد خود برآید به‌دنیا می‌آید. این نوزادان صدمه‌پذیر می باشند و برای آن که مادر دوزیست بتواند آن‌ها را نزدیک خود نگه دارد، طوری تکامل اشکار کرده که ماده‌ای همانند به شیر تشکیل کند.

به این فرایند «فرگشت همگرا» می‌گویند. فرگشت همگرا فرایندی است که در آن گونه‌های زیاد متفاوت، صفاتی شبیه اشکار می‌کنند.

یقیناً شیر این دوزیست با شیری که پستانداران دارند یکسان نیست و به هیچ وجه با استانداردهای شیرهایی که می‌نوشیم سازگاری ندارد. اما این ماده حاوی لیپیدها و قند است. به همین علت دانشمندان آن را نوعی شیر در نظر گرفته‌اند.

این کشف مشخص می کند که جانورانی زیاد متفاوت می‌توانند خصوصیاتی زیاد شبیه داشته باشند. طبیعت مدام نشان داده است که می‌تواند با خلاقیتی الهام‌قسمت، یک راه‌حل را در قلمروهای زیاد متفاوت خود تکرار کند.

«دن ریچیو» (Dan Riccio)، معاون ارشد اسبق مهندسی سخت‌افزار اپل، بعد از ۲۵ سال کار در شرکت کوپرتینویی به بازنشستگی نزدیک می‌بشود. به حرف های بلومبرگ پروژه هدست ویژن پرو تحت سرپرستی ریچیو تکمیل شده است. در سال ۲۰۲۱ او از سمت خود به گفتن معاون مهندسی سخت‌افزار، به منظور کار روی این پروژه دست کشید.

بر پایه گزارش «مارک گرمن»، خبرنگار بلومبرگ، سرپرست پروژه ویژن پرو به همکارانش حرف های است که به دوران بازنشستگی خود نزدیک می‌بشود. او از سال ۱۹۹۸ به‌گفتن سرپرست تیم طراحی محصول به اپل پیوست؛ در سال ۲۰۱۰ به سمت معاونت مهندسی سخت‌افزار آیپد رسید و در سال ۲۰۱۲ نیز به‌گفتن معاون ارشد مهندسی سخت‌افزار به جمع مدیران ارشد این شرکت ملحق شد. او سپس ماموریت اراعه ویژن پرو را برعهده گرفت؛ با دقت به این که اپل این چنین محصولی را برای اولین‌بار اراعه می‌کرد، کار ریچیو آسان نبوده است.

بازنشستگی دن ریچیو بعد از ۲۵ سال

ریچیو در طراحی، گسترش و مهندسی اکثر محصولات اپل نقش داشته است؛ او در گسترش نسل اول iMac، آیفون‌های ۵G، مک‌های M1 و هدفون ایرپاد مکس وجود داشت. دن ریچیو از سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۲۱ معاون ارشد مهندسی سخت‌افزار اپل بوده است و اکنون بعد از نزدیک به ۲۵ سال کار در این شرکت به بازنشستگی نزدیک می‌بشود.

دن ریچیو در ساخت و گسترش تاچ آیدی و سپس فیس آیدی نیز نقش مهمی ایفا کرد. او این چنین در مهاجرت اپل از تراشه‌های اینتل به سمت تراشه‌های داخلی این شرکت تأثیر داشته است. یقیناً همیشه فعالیت‌های دن ریچیو با پیروزی همراه نبوده؛ او در پروژه‌های ناکامی‌خورده‌ای همانند بلندگوهای هوشمند، تلویزیون و یقیناً ماشین اپل نیز وجود داشت.

دن ریچیو تا این مدت بازنشسته نشده است و تا این مدت اشکار نیست که چه فردی سمت او را برعهده خواهد گرفت.

۲۹ فوریه ۱۹۶۴، سازمان گسترش پرتابگر اروپا (ELDO) تأسیس شد.

تولد سازمان گسترش پرتابگر اروپا (ELDO) در این روز و سازمان تحقیقات فضایی اروپا (ESRO)، سه هفته سپس، در ۲۰ مارس ۱۹۶۴ می بود.

آژانس فضایی اروپا که در ۳۰ مه ۱۹۷۵ با ادغام ESRO و ELDO راه اندازی شد، میراث تعداد انگشت‌شماری از «پیشگامان فضایی» اروپایی است که کوششهای دوراندیشانه آن دو سازمان را در اغاز دهه شصت میلادی به وجود آورد.

سازمان گسترش پرتابگر اولین‌بار به منظور تشکیل یک وسیله پرتاب ماهواره برای اروپا گسترش یافت. موشک سه مرحله‌ای گسترش یافته‌ به‌نام الهه اساطیری یونان، اروپا نام گرفت.

به‌طور کلی، ۱۰ راه‌اندازی وجود داشت که تحت بودجه ELDO انجام شد. این سازمان متشکل از بلژیک، بریتانیا، فرانسه، آلمان، ایتالیا و هلند می بود. استرالیا یکی از اعضای وابسته این سازمان می بود.

حتی در ابتدا، مکان پرتاب در استرالیا می بود، اما بعداً به گویان فرانسه منتقل شد. در سال ۱۹۷۴، بعد از پرتاب ناموفق ماهواره بلو استریک، این برنامه با سازمان تحقیقات فضایی اروپا ادغام شد و آژانس فضایی اروپا را راه اندازی داد.

به‌طور کلی، سازمان گسترش پرتابگر اروپا یازده پرتاب را برنامه‌ریزی کرده‌ می بود که تنها ده مورد از آنها واقعاً رخ داده‌ است. از ۹ پرتاب، چهار مورد پیروزی‌آمیز می بود. چهار پرتاب دیگر ناموفق می بود و یک پرتاب دیگر هم متوقف شد.

پرتاب دهم، F-9، در ۱۲ ژوئن ۱۹۷۰ انجام شد که همه مرحله های پیروزی‌آمیز می بود، بااین‌حال ماهواره موفق نشد در مدار قرار بگیرد.

بعد از این راه‌اندازی، ELDO اغاز به ازدست‌دادن‌ بودجه و اعضای خود کرد و درنهایت برای تشکیل آژانس فضایی اروپا به ESRO منتقل شد.

هوش مصنوعی به‌رغم منافع و مزیت‌هایی که با خود به همراه آورده، خطاها و اشتباهات بسیاری نیز داشته است. اکنون به‌نظر می‌رسد که پزشکان از ابزارهای هوش مصنوعی کنترل‌نشده و کم‌توانایی برای پشتیبانی به تشخیص بیماران منفعت گیری می‌کنند، و این کار علتنگرانی رگولاتورهایی همانند FDA آمریکا شده است.

بر پایه گزارش پولیتیکو، برخی پزشکان اکنون از ابزارهای کنترل‌نشده هوش مصنوعی همانند دستیارهای مجازی برای یادداشت‌برداری، تشخیص و درمان بیماری‌ها منفعت گیری می‌کنند. از سویی رشد این فناوری زیاد پرشتاب‌تر از آن است که دولت‌ها و سازمان‌ها همپای آن بخواهند مقرراتی در این عرصه وضع کنند. فراهم مالی و استخدام کارکنان برای بازدید این هوش مصنوعی‌ها قضیه مهمی است؛ بااین‌حال رگولاتورها دلواپس پیامدهای هوش مصنوعی مخصوصاً در عرصه‌های پزشکی و مراقبت‌های بهداشتی می باشند.

ورود هوش مصنوعی‌های کنترل‌نشده به مسائل پزشکی

سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) طبق معمولً بعد از بازدید داروها یا ابزارهای پزشکی تازه به آن‌ها مجوز منفعت گیری می‌دهد؛ اما نرم‌افزارهای هوش مصنوعی را نمی‌توان با این روال قبول یا رد کرد چراکه هوش مصنوعی دائماً درحال آموزش و تحول است. به همین علت FDA می‌خواهد محصولات هوش مصنوعی را به‌شکل مدام نظارت کند.

«جو بایدن»، رییس جمهور آمریکا، در ماه اکتبر ۲۰۲۳ (مهرماه) خواستار عمل و هماهنگی کامل از سوی آژانس‌های نظارتی برای مطمعن از ایمنی و کارایی هوش مصنوعی شد. اما به حرف های پولیتیکو، رگولاتورهایی همانند FDA منبع های مورد نیاز برای نظارت بر این فناوری را ندارند.

مشکل FDA انگارً حتی فراتر از منبع های مالی یا استخدام کارکنان زیاد تر است. این آژانس برای کنترل هوش مصنوعی، قوت بیشتری نیز می‌خواهد. برای مثال FDA باید اجازه خواست داده‌های هوش مصنوعی و توانایی تنظیم الگوریتم‌های مهم آن را داشته باشد تا بتواند این فناوری را در چهارچوب اصول پزشکی بگنجاند.

«مارک زاکربرگ»، مدیرعامل متا به‌تازگی با وجود در یک پادکست درمورد موارد مختلفی سخن بگویید کرده است. او در جریان این برنامه اشاره کرده که هیچ عجله‌ای برای آزمایش تراشه مغزی گسترش‌یافته توسط شرکت‌هایی نظیر نورالینک متعلق به «ایلان ماسک» ندارد.

به گزارش اینسایدر، مدیرعامل متا در قسمتی از پادکست «Morning Brew Daily» که روز جمعه انتشار شد، در رابطه رابط‌های مغز و کامپیوتر سخن بگویید کرد. زاکربرگ در این رابطه او گفت:

«یکی از چیزهای عجیبی که روی آن کار می‌کنیم، رابط عصبی است. منظورم چیزی همانند یک تراشه نیست که داخل مغز شما کار گذاشته بشود. احتمالا در آینده فردی این چنین چیزی بسازد، اما من نمی‌خواهم از نسخه ۱ آن منفعت گیری کنم.»

اشاره زاکربرگ به تراشه مغزی ایلان ماسک؟

در حالی که او به نام هیچ شرکتی اشاره نکرده است، اما شناخته‌شده‌ترین نام در بین افرادی که روی رابط‌های مغز و کامپیوتر کار می‌کنند، نورالینک (Neuralink) متعلق به ایلان ماسک است.

ماسک ماه قبل حرف های می بود که نورالینک تراشه خود را برای اولین بار در مغز یک انسان بیمار قرار داده است. مقصد این فناوری پشتیبانی به افراد دارای اوتیسم و اسکیزوفرنی است و این چنین با وجود آن می‌توان روشی را گسترش داد تا کاربران فقط با فکرکردن بتوانند از دستگاه‌هایی همانند گوشی یا رایانه خود منفعت گیری کنند. اوتیسم و اسکیزوفرنی نوعی اختلال می باشند و نه بیماری.

اخیراً وزارت صنعت و فناوری اطلاعات چین (MIIT) نیز حرف های می بود که برای رقابت با شرکت نورالینک ایلان ماسک، تصمیم دارد تا سال ۲۰۲۵ تراشه مغزی خود را گسترش دهد.

دانشمندانی که روی مغز مطالعه می‌کنند، تردید دارند که فناوری Neuralink بتواند ناهنجاری‌های مغز را رفع کند یا معماری رشد آن را تحول دهد، اما معتقد می باشند که این تراشه به گمان زیاد می‌تواند به بیماران فلج پشتیبانی کند تا راحت‌تر حرکت کنند.

سایوز ۱۷ اولین مأموریت از دو مأموریت طویل زمان به ایستگاه فضایی سالیوت ۴ اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۷۵ می بود.

این پرواز توسط فضانوردان «الکسی گوبارف» و «گئورگی گرچکو»، رکورد ۲۹ روز در فضا را بر جای گذاشت و از رکورد ۲۳ روزه سرنشینان سایوز ۱۱ در سال ۱۹۷۱ گذشت.

فضانوردان این مأموریت در ۷ فوریه ۱۹۷۵ اغاز به خاموش‌کردن ایستگاه کردند و دو روز سپس در ۹ فوریه ۱۹۷۵ توسط کپسول سایوز به زمین بازگشتند. آنها با خیال راحت در نزدیکی تسلینوگراد در طوفان برفی و بادهایی با شدت ۷۲ کیلومتر در ساعت فرود آمدند.

سالیوت ۴

سالیوت ۴ در ۲۶ دسامبر ۱۹۷۴ پرتاب شد و سایوز ۱۷ شانزده روز سپس، به‌گفتن اولین مهمان به‌سوی آن پرواز کرد. گوبارف به‌صورت دستی در ایستگاه لنگر انداخت و با ورود به ایستگاه تازه، او و گرچکو یادداشتی از سازندگان آن اشکار کردند. در آن یادداشت نوشته‌ شده‌ می بود: «پاهایت را تمیز کن»

وقتی که سایوز ۱۷ به ایستگاه متصل شد، سالیوت ۴ در یک مدار دایره‌ای و ارتفاع ۳۵۰ کیلومتری قرار داشت. این ارتفاع از حد معمول زیاد تر می بود. «کنستانتین فئوکتیستوف»، طراح سالیوت، او گفت که این کار برای مطمعن از این است که مصرف سوخت پیشرانه نصف مقدار مورد نیاز خواهد می بود.

فضانوردان در سایوز ۱۷

فضانوردان بین ۱۵ تا ۲۰ ساعت در روز کار می‌کردند، که دو ساعت و نیم آن شامل ورزش می‌شد.

یکی از فعالیت‌های آنها آزمایش تجهیزات ارتباطی برای ردیابی فضاپیماها و تماس با کنترل مأموریت از طریق ماهواره مولنیا می بود.

اخترفیزیک جزء مهم این مأموریت می بود که با تلسکوپ خورشیدی ایستگاه صورت گرفت. فضانوردان بعداً فهمید شدند که آینه مهم تلسکوپ در تاثییر قرارگرفتن مستقیم در معرض نور خورشید خراب شده است.

پژوهشگران با مطالعه هزاران نفر، به این نتیجه رسیده‌اند که افراد مبتلا به اختلال دوقطبی، می‌توانند ۴ تا ۶ برابر زیاد تر از افراد عادی در معرض مرگ زودهنگام قرار بگیرند.

بر پایه پژوهشی که در ژورنال Psychiatry Research انتشار شده است، اختلال دوقطبی زیاد تر از سیگارکشیدن، خطر مرگ زودهنگام را به‌جستوجو دارد. تیمی از محققان با بازدید مطالعه‌ای گسترده و طویل‌زمان به نام Prechter Longitudinal، در کنار بازدید اطلاعات پرونده بیماران بستری در کلینیک سلامت دانشگاه میشیگان، به این نتیجه رسیدند.

داده‌های پژوهش Prechter، شامل پرونده اطلاعات ۱,۱۲۸ نفر شرکت‌کننده می بود که ۸۴۷ نفر مبتلا به اختلال دوقطبی بودند و ۲۸۱ نفر این چنین اختلالی نداشتند. داده‌های جمع‌آوری‌شده از کلینیک دانشگاه میشیگان هم مربوط به ۱۸,۵۶۱ بیمار می بود که ۱۰,۷۳۵ نفر دارای اختلال دوقطبی و ۷,۸۲۶ نفر به این اختلال مبتلا نبودند.

در یکی از دو مجموعه داده‌ای که محققان دانشگاه میشیگان آنالیز کردند، افرادی که به‌زمان ۱۰ ساله مبتلا به دوقطبی بودند، ۶ برابر گمان مرگ بیشتری نسبت به افراد بدون این اختلال داشتند.

در همان گروه فرد سیگاری اما سالم از نظر روحی، تقریباً ۲ برابر کمتر از فرد غیرسیگاری که به اختلال دوقطبی مبتلا می بود، در خطر مرگ زودهنگام قرار داشت.

دکتر «ملوین مک‌اینیس»، دکتر روانپزشک دانشگاه میشیگان و یکی از محققان این پژوهش می‌گوید:

«در هر دو نمونه به این نتیجه رسیدیم که افراد دوقطبی، به مراتب زیاد تر از افراد سیگاری در خطر مرگ زودرس قرار دارند. در طول سال‌های قبل، رویدادهای جهانی مختلفی برای پیشگیری یا ترک سیگار و آگاهی از بیماری‌های قلبی-عروقی برگزار شده است. بااین‌حال، هیچ زمان کمپینی در این مقیاس برای سلامت روان انجام نشده است.»

اختلال دوقطبی چیست و چه علائمی دارد ؟

دوقطبی نوعی اختلال است که در DSM-5 به گفتن یکی از بیماری‌های روحی که به‌شدت خلق‌و‌خو را تحت تأثیر قرار می‌دهد، شناخته می‌بشود.

افراد مبتلا به این اختلال دوره‌های مانیک یا هیپومانیک (سرخوشی) و افسردگی را در طول سال به زمان چند روز یا حتی چند هفته توانایی می‌کنند. اگرچه این سیکل امکان پذیر برای هر فرد به طور طبیعی رخ دهد، اما اگر در طول سال زیاد اتفاق بیفتد، می‌تواند نشان‌دهنده اختلال دوقطبی باشد.

هر دو دوره شیدایی و افسردگی می‌تواند برای افراد مبتلا خطراتی را در پی داشته باشد. این خطرات حتی می‌تواند بر طول عمر افراد تأثیر منفی بگذارد. در قطب شیدایی، احساساتی همانند سرخوشی، حواس‌پرتی و بی‌قراری می تواند افراد را به سمت رفتارهای مخاطره‌آمیز و بعضی اوقات خطرناک سوق دهد. در قطب افسردگی، سلامت جسمی و روحی افت می‌یابد و ریسک بیشتری برای صدمه‌رساندن به خود و خودکشی در فرد مبتلا وجود دارد.

درحالی که مرگ‌های ناشی از خودکشی واضحاً به بیماری‌های روانی مربوط خواهد شد، این مطالعه نشان داد که اختلال ۲ قطبی بر افت طول عمر فرد مبتلا از ۸ تا ۱۰ سال به طور غیرمستقیم تأثیر دارد.