هنگامی بیهوش می‌شویم چه اتفاقی می‌افتد؟ تا همین اواخر جواب علمی این چنین سؤالی این می بود: ما کاملا یقین نیستیم که زمان بیهوش‌شدن چه اتفاقی می‌افتد. مطالعه‌ای تازه برای اولین‌بار با شناسایی مسیر ژنتیکی بین مغز و قلب که مسئول غش‌کردن محسوب می‌بشود، جواب این معما را روشن کرده است.
غش‌کردن یا کلمه علمی آن سنکوپ، اتفاق زیاد رایجی است و نزدیک به ۴۰ درصد از ما حداقل یک‌بار آن را در زندگی خود توانایی می‌کنیم. این اتفاق امکان پذیر پاسخی به موقعیت‌های مختلفی همانند گرمای بیش‌ازحد، مشاهده‌ی خون و سوزن یا حتی دفع دشوار مدفوع باشد.
دیدگاه معمول در بین دانشمندان علوم اعصاب این بوده است که درطول یک دوره غش‌کردن، مغز سیگنال‌هایی را به قلب ارسال می‌کند و قلب بر پایه این سیگنال‌ها عکس العمل مشخص می کند. وجه اختلاف مطالعه‌ی تازه این است که محققان قلب را به‌گفتن اندام حسی خود درنظر گرفتند و فکر کردند که این ربط می‌تواند به هر دوصورت اتفاق بیفتد.
وینیت آگوستین، نویسنده‌ی ارشد مطالعه و استادیار دانشکده‌ی علوم زیستی دانشگاه کالیفرنیا سن‌دیگو می‌گوید: «چیزی که ما دریافتیم این است که قلب هم سیگنال‌هایی را به مغز ارسال می‌کند که می‌توانند کارکرد مغز را تحول دهند.»
تیم تحقیقاتی برای هدایت پژوهش‌های خود به علم زیاد قدیمی روی آورد. برای اولین بار در سال ۱۸۶۷ رفلکس بزولد-جاریش (BJR) که فکر می‌شد با غش‌کردن مرتبط است توسط محققان توصیف شد. این بیماری با سه علامت کلاسیک همراه است که هر فردی که قبلا غش کرده باشد به گمان زیاد آن‌ها را تشخیص می‌دهد: افت ضربان قلب، تعداد تنفس و سختی خون. باوجود این که دانشمندان بیش‌از ۱۵۰ سال است که از BJR خبر دارند، تا این مدت هم چیزهای بسیاری برای یادگیری در رابطه مسیرهای عصبی زیربنایی آن وجود داشت.
تحقیق تازه روی نوع خاصی از سلول‌های عصبی به‌نام نورون‌های حسی واگ (VSNs) در قلب انجام شد. VSNها بخشی از خوشه‌هایی به‌نام «گره گانگلیون» می باشند که خود آن‌ها هم بخشی از عصب واگ به‌شمار می‌روال.
منبع