تخمیر مزایای بیشتری در قیاس با غذاهای پخته دارد؛ همانند بافت نرم‌تر، افزایش محتوای کالری، بهبود جذب مواد مغذی و دفاع در برابر میکروارگانیسم‌های زیان اور. این فرایند تنها به فضاهای ذخیره‌سازی همانند یک گودال، غار یا حتی سوراخی در زمین نیاز دارد و درست همانند بلیطی با هزینه‌ی ورودی کم و بدون استرس برای سلامت غذایی است. همان گونه که محققان اشاره می‌کنند، به‌جای نیاز به برنامه‌ریزی و منفعت گیری از ابزار، می‌توان به‌طور اتفاقی با فرایند تخمیر روبه رو شد.
برایانت و همکارانش در مقاله‌ی خود می‌نویسند: «شکار، مردارخواری از گوشت‌خواران بزرگ و منفعت گیری از آتش خطرات خاص خود را دارد. احتمالا خطرات تخمیر قابل‌پیش‌بینی‌تر و درنتیجه ازطریق یادگیری فردی و فرهنگی یقین‌تر می بود.» تخمیر خارجی علاوه‌بر افزایش قابلیت جذب مواد مغذی، می‌تواند غذاهای سمی را به مواد خوراکی تبدیل کند؛ همانند حذف سیانید از گیاه مانیوک یا کاساو.
محققان می‌نویسند: «دوراندیشی و فهمیدن مکانیکی لازمه‌ی ظهور اولیه‌ی تخمیر خارجی نیست. اجداد اولیه‌ی ما امکان پذیر به‌سادگی غذا را به یک مکان رایج برده باشند، آن را در آنجا رها کرده و به‌طور متناوب ضمن خوردن از این غذا، مقدار بیشتری نیز به آن اضافه کرده باشند.» میکروب‌های مواد غذایی قبلی امکان پذیر با مقاوم‌سازی اقلام تازه مواد غذایی، به تخمیر آن‌ها منجر شده باشند.
تیم محققان بر نیاز به تحقیقات تجربی همانند مطالعات میکروبیولوژیکی، آنالیزهای قیاس‌ای و تحقیقات ژنتیکی و ژنومی برای حمایتیا رد فرضیه‌ی خود اصرار می‌کند. آن‌ها در بخشی از مقاله‌ی خود می‌نویسند: «انتقال تخمیر روده به یک عمل فرهنگی خارجی امکان پذیر یکی از نوآوری‌های مهم انسان بوده باشد که شرایط متابولیک ملزوم به‌منظور انتخاب برای گسترش مغز را اشکار می‌کند.»
نتایج مطالعه در ژورنال Communications Biology انتشار شده است.
منبع