هرتاس در ابتدا فسیل‌ها را به گفتن گونه‌ی گیاهی گوه‌برگ کلمبیایی (Sphenophyllum colombianum) توصیف کرده می بود؛ گونه‌ی گیاهی منقرض‌شده‌ای که متعلق به دوره‌ای بین دونین پسین (۴۱۹٫۲ میلیون تا ۳۵۸٫۹ میلیون سال پیش) و پرمین (۲۹۸٫۹ میلیون تا ۲۵۱٫۹ میلیون سال پیش) می بود. حتی در همان زمان هم این ادعا شگفتی‌آور می بود. فکر می‌شد که این گونه‌ی گیاهی بیش‌از ۱۰۰ میلیون سال پیش از بین رفته باشد و قبلاً هیچ زمان در آن تکه از جهان دیده نشده می بود.
محل قرارگیری و قدمت غیرعادی این فسیل‌ها دقت هکتور پالما کاسترو، محقق ارشد مطالعه و دانشجوی دیرین‌گیاه‌شناسی در دانشگاه ملی کلمبیا و سرپرستش فابیانی هررا، دستیار متصدی گیاهان فسیلی در موزه‌ی فیلد را به خود جلب کرد و این دو تصمیم گرفتند تا فسیل‌ها را مجددا مورد بازدید قرار بدهند.
به نظر هررا، قالب و حاشیه‌ی برگ‌های فرضی همانند یک گیاه نبوده است و خطوط روی فسیل‌ها زیاد تر از این که به رگه‌های گیاه نزدیک باشد، همانند رد استخوان می بود. به همین علت، او برای دریافت راهنمایی و مشورت به یکی از همکاران قدیمی خود، ادوین آلبرتو کادنا، یکی از نویسندگان همکار مطالعه و دیرینه‌شناس از دانشگاه روزاریو در بوگوتا مراجعه کرد.
علامت‌های روی فسیل نشان‌دهنده‌ی مهره‌ها و دنده‌های لاک‌پشت است که بخشی از زیرلاک را راه اندازی می‌دهد. این علائم زیاد همانند رگبرگ میانی و رگه‌های یک برگ می باشند؛ به راحتی می‌توان فهمید که چطور هرتاس در تشخیص ماهیت این فسیل‌ها دچار نادرست شده می بود.
محققان در نهایت تشخیص دادند که فسیل‌ها از پوسته‌ی بالایی لاک‌پشت‌های دریایی ساخته شده‌اند. بر پایه اندازه و ضخامت زیرلاک‌ها و الگوهای رشد لاک‌پشت‌های زنده، تیم نتیجه گرفتند که این لاک‌پشت‌ها در زمان مرگ زیاد تر از یک سال نداشتند. کادنا او گفت: «در واقع یافتن فسیل لاک‌پشت به‌طور کلی زیاد نادر است؛ چون وقتی که لاک‌پشت‌ها زیاد جوان می باشند، استخوان‌های لاک‌شان زیاد نازک است و به راحتی از بین می‌رود.»
نویسندگان در مطالعه‌ی منتشرشده نوشته‌اند که این زیرلاک‌ها می‌تواند متعلق به گونه‌ی لاک‌پشت‌های دسماتوچلیس پادیلای (Desmatochelys padillai) یا قدیمی‌ترین لاک‌پشت دریایی ثبت‌شده باشد که در همان ذخایر فسیلی یافت شده است، اما بدون وجود اسکلت کامل نوزاد لاک‌پشت، نمی توانند از صحت این نتیجه یقین باشند.
پالما کاسترو می‌گوید: «در دیرینه‌شناسی، قوت تخیل و ظرفیت شگفت‌زده‌شدن شما همیشه مورد سنجش قرار می‌گیرد. این قبیل اکتشافات واقعاً خاص است، چون نه تنها دانش ما را در رابطه قبل گسترش می‌دهد، بلکه دریچه‌ای را به روی احتمالات متنوع کشفیات آینده باز می‌کند.»
یقیناً این فسیل‌ها اولین فسیل‌های دوره‌ی کرتاسه در کلمبیا نیستند که اشتباهی شناسایی شده‌اند. تحقیقات قبلی نشان داده است فسیلی که مطابق ادعاهای قبل متعلق به گیاه کاکائو می بود، در واقع بخشی از فک یک حیوان خزنده‌ی دریایی بوده است. هررا می‌گوید ما یک معمای کوچک دیرین‌گیاه‌شناسی را حل کردیم، اما مهم‌تر از آن، این مطالعه اهمیت بازدید مجدد مجموعه‌های تاریخی در کلمبیا را مشخص می کند.
منبع