کشف «اژدهای آبی» ۷۲ میلیون ساله در ژاپن

موساسورها از نظر مطرح بدنی به یکدیگر همانند می باشند و تنوع اندکی بین گونه‌های گوناگون این خانواده دیده می‌بشود، اما واکایاما سوریو با همه گونه‌های کشف‌شده به‌کلی تفاوت دارد و به همین علت علتشگفتی دانشمندان شده است. تاکویا کونیشی، نویسنده مهم پژوهش او گفت: «فکر می‌کردیم موساسورها را به‌خوبی می‌شناسیم، اما یک دفعه با این کشف بی‌سابقه مواجه شدیم.»

واکایاما سوریو هم همانند دیگر موساسورها دارای نیم‌تنه‌ای دلفین‌همانند با چهار باله‌ی شبیه پارو، پوزه‌ی همانند به تمساح و دمی بلند می بود، اما این چنین یک باله‌ی فوقانی همانند کوسه یا دلفین داشت که در هیچ گونه‌ی موساسور فرد دیگر دیده نشده است.

تقریبا همه جانوران شناگر دارای باله‌های بزرگی در سمت جلوی بدنشان می باشند که به حرکت آن‌ها در آب پشتیبانی می‌کند. داشتن باله‌های بزرگ‌تر در انتهای بدن همانند راندن ماشین با هدایت چرخ‌های عقب به‌جای چرخ‌های جلویی است. این چنین خصوصیتی چرخیدن سریع را دشوار می‌کند. کونیشی می‌گوید:

از پنگوئن‌ها تا لاک‌پشت‌های دریایی، امروزه هیچ مورد شبیهی با این نوع بدن شگفت نداریم. هیچ‌کدام همزمان دارای چهار باله‌ی بزرگ همراه با باله دمی نیستند.

پژوهشگرها گمان می‌‌کنند واکایاما سوریو به جای منفعت گیری از باله‌های عقب برای دور زدن، زاویه‌ی آن‌ها را به سمت بالا یا پائین تنظیم می‌کرد تا به شدت در ستون‌های آب بالا و پایین برود و به خوبی شکار خود را اشکار کند. باله‌ی فوقانی نیز با خنثی‌سازی کشش اضافه‌ی باله‌های عقب، دور زدن جانور را آسان‌تر می‌کرد.

واکایاما سوری تقریبا هم‌اندازه با کوسه‌های سفید بزرگ (Carcharodon carcharias) می بود که طولشان تقریبا به ۴٫۹ متر می‌رسد. بااین‌حال گونه‌های دیگر موساسور می‌توانستند تا ۱۷ متر رشد کنند که کشیده‌تر از یک اتوبوس مدرسه می بود.

موساسورها نزدیک به ۱۰۰ میلیون سال پیش ظهور کردند و نزدیک به ۶۶ میلیون سال پیش همراه با دایناسورهای غیرپرنده بر تاثییر برخورد سیارک به زمین از بین رفتند. این مارمولک‌های دریایی ترسناک، در طول ۲۰ میلیون سال آخر ظهورشان روی سیاره، معادل آبی تیرانوسوروس رکس در زنجیره‌ی غذایی بودند. این جایگاه به گمان زیاد تا حدی به‌لطف ناپدیدشدن دیگر شکارچیان دریایی همانند ایکتیوسورها و پیلوسورها به دست آمده می بود.