شواهد تازه مشخص می کند که پیوند انسان‌های خردمند و نئاندرتال‌ها، نزدیک‌تر و محکم‌تر از تصورات قبل است. بر پایه برآورد تازه گروهی از محققان، گونه‌ی ما امکان پذیر فقط ۴۰۸ هزار سال پیش از نئاندرتال‌ها جدا شده باشد که «به طور چشمگیری دیرتر» از تخمین‌های قبلی است.
نئاندرتال‌ها طوری منقرض‌شده از انسان‌تباران می باشند که تا نزدیک به ۴۰ هزار سال پیش در اوراسیا زندگی می‌کردند. باقی مانده فسیلی، تفاوت‌های فیزیکی برجسته‌ای را بین انسان‌های خردمند و نئاندرتال‌ها نشان خواهند داد؛ همانند استخوان‌بندی مختصر‌تر و عریض‌تر، لگن پهن‌تر و استخوان‌های سنگین‌تر از ما.
با این حال، شواهد فزاینده حاکی از آن می باشند که ما تفاوت چندانی با این عموزادگان انسان‌تبار خود نداریم. نئاندرتال‌ها انسان‌هایی هنرمند، سازگار و زیاد باهوش بودند. حتی به نظر می‌رسد آن‌ها برای دفن و تشییع مردگان خود اهمیت بسیاری قائل بودند، بدین معنی که حساسیت عاطفی داشتند و از فناپذیری خود آگاه بودند.
ما و نئاندرتال‌ها از نظر ژنتیکی ۹۹٫۷ درصد یکسان هستیم
زمان زندگی آخرین اجداد مشترک انسان‌های خردمند و نئاندرتال‌ها در زمین، برای زمان‌ها نوشته مباحثات محققان می بود. این نقطه، نشان‌دهنده‌ی زمان دقیقی است که این دو گونه‌ی متفاوت در سفر تکاملی خود از یکدیگر جدا شدند و راه‌های جداگانه‌ای را طی کردند.
اخیراً، گروهی از کارشناسان آمار در دانشگاه تل‌آویو، با منفعت گیری از نرم‌افزاری رایانه‌ای به نام BEAST2، مطالعه‌ی ژنوم هر دو گونه و بازدید «زمان نزدیک‌ترین نیای مشترک» را اغاز کردند. یافته‌های آن‌ها مشخص می کند که انشعاب بین دو گونه ۴۰۸ هزار سال پیش رخ داده که به نحوه شگفت‌آوری دیرتر از برآوردهای قبل است.
آخرین برآوردهای گروه دانشگاه تل‌آویو به‌شدت مبتنی بر ریاضیات است و داده‌های باستان‌شناسان یا انسان‌شناسان زیستی را به طور مستقیم درنظر نمی‌گیرد. با این وجود، این برآورد به طور وسیعی با یافته‌های دیگر مطالعات تازه که نشان خواهند داد این انشعاب در وقتی زیاد دورتر از نتایج مطالعات قبل رخ داده است، همخوانی دارد.
دیگر شواهد تازه از باقی مانده فسیلی و دی‌ان‌ای، حاکی از آن است که دودمان نئاندرتال و انسان مدرن در وقتی بین ۵۰۰ هزار سال تا ۶۵۰ هزار سال پیش از هم جدا شده‌اند. برآوردهای قبلی نیز مشخص می کند که این جدایی می‌تواند حتی بیشتر از ۸۰۰ هزار سال پیش رخ داده باشد.
اما دو‌شاخگی راه این دو گونه در هر وقتی هم که رخ داده باشد، به‌طور آشکار علتدور ماندن گونه‌ی ما از نئاندرتال‌ها نشده است. از نظر ژنتیکی، ما و نئاندرتال‌ها ۹۹٫۷ درصد یکسان هستیم و کاملاً آشکار است که آمیزش گسترده‌‌ی بین گونه‌ها در طول تاریخ چندین دفعه و چندین دفعه اتفاق افتاده است.
ژن‌های نئاندرتال‌ها به‌طور اختصاصی در اروپایی‌تبارها شایع است، این افراد طبق معمولً نزدیک به دو درصد از ژنوم خود را از اجداد نئاندرتال به ارث برده‌اند. این ژن‌ها تا به امروز هم چنان در حال تأثیرگذاری بر جمعیت انسان‌های امروزی است. اندازه‌ی بینی، صدمه‌پذیری در برابر عفونت‌های ویروسی، سلامت روان و حتی سحرخیزی افراد تحت‌تأثیر ژن‌های به ارث‌رسیده از نئاندرتال‌ها است.
نتایج مطالعه در مجله BMC Genomic Data انتشار شده است.
منبع