نشانه های اضطراب در کودکان

اضطراب مدرسه شامل هراس و نگرانی از رفتن به مدرسه است. پزشکان امکان پذیر آن را به گفتن «فوبیای مدرسه» یا «امتناع از مدرسه رفتن» نیز یاد کنند.

اضطراب مدرسه می‌تواند دانش‌آموزان را در هر سنی تحت‌تأثیر قرار دهد. این مشکل خود را به شکل هراس بیشتر از اندازه از مدرسه و فعالیت‌های مرتبط با آن همانند دوست‌یابی، سخن بگویید کردن در جمع یا شرکت در امتحان مشخص می کند. برای برخی از دانش آموزان، این اضطراب چنان شدید است که می‌تواند در توانایی یادگیری و کارکرد آن ها در مدرسه اختلال تشکیل کند.

کودکان امکان پذیر درمورد اشکار کردن دوست یا سازگار شدن دلواپس باشند، تکالیف مدرسه و درس‌ها برای آن‌ها گیج کننده باشد، حس کنند تحت سختی می باشند تا به روش خاصی یاد بگیرند یا برقراری رابطه با معلمان برایشان دشوار باشد. بعضی اوقات اوقات ازمایش ها سخت خارج از مدرسه (همانند از دست دادن عزیزان، بیماری در خانواده یا مراقبت از اعضای خانواده) حس اسایش در مدرسه را برای کودک دشوارتر می‌کند.

علاوه‌بر‌این، محیط مدرسه برای برخی از کودکان مناسب نیست و تلاش برای هماهنگ شدن با آن می‌تواند استرس بسیاری تشکیل کند. برای مثال، اگر کودکی از نظر سلامت روان مشکل داشته باشد یا دارای حالت خاصی باشد که به آموزش اختصاصی نیاز دارد (همانند اوتیسم، اختلال کم‌توجهی/بیش‌فعالی، خوانش‌پریشی یا دیسپراکسی)، و خصوصاً اگر بیماری یا نیاز او تشخیص داده نشود یا به‌خوبی مورد حمایتقرار نگیرد، محیط مدرسه به محیطی اضطراب‌آور تبدیل خواهد شد.

برای برخی از کودکان، هراس و نگرانی مرتبط با مدرسه مرتبط با علت خاصی همانند مورد آزار قرار گرفتن یا داشتن توانایی بد در مدرسه ربط دارد. این چنین، اگر کودکان برای زمان طویل در خانه باشند، برای مثالً در طول تعطیلات تابستانی یا به‌علت بیماری، امکان پذیر برای برگشت به مدرسه دچار اضطراب شوند. رویدادهای استرس‌زا همانند مرگ یکی از اعضای خانواده یا نقل مکان به خانه تازه نیز می‌تواند جهت این حالت بشود.

گرچه داشتن مقداری نگرانی درمورد اغاز مدرسه یا رفتن به مدرسه تازه برای کودکان غیرمعمول نیست، کودکان مبتلا به اضطراب مدرسه نسبت به وجود معمول خود در مدرسه حس اضطراب و هراس شدیدی دارند. امتناع از رفتن به مدرسه می‌تواند برای والدین یا مراقبان و این چنین معلمان و مسئولین مدرسه چالش‌برانگیز باشد.

بعضی اوقات مدیریت این کار دشوار است و امکان پذیر به رویکرد تیمی نیاز باشد. با‌این‌حال، مهم است که عمل های ملزوم برای حل آن در مرحله های اولیه را انجام دهیم، چون می‌تواند تأثیرات قابل‌ توجهی بر رشد اجتماعی، عاطفی و آموزشی کودک داشته باشد. این چنین، هرچه کودک به زمان بیشتری از رفتن به مدرسه امتناع کند، برگشت به مدرسه برای او سخت‌تر خواهد شد.

تعداد بسیاری از کودکان زمان امتحان استرس می‌گیرند. این کار خصوصاً درمورد کودکان دچار اضطراب، اختلال کم‌توجهی/بیش‌فعالی یا کودکانی که دچار اختلالات یادگیری می باشند که امکان پذیر حس اعتمادبه‌نفس کمتری در مدرسه داشته باشند، صادق است.

اضطراب امتحان زیاد تر با مشکلات یادگیری همراه است. این چنین هنگامی دانش‌آموزی زمان محدودی برای امتحان دارد و می‌داند به کندی به سوال‌ها جواب می‌دهد، به گمان زیادً مضطرب خواهد شد. کودکان با خلق‌وخوی مضطرب که درمورد نادرست کردن یا به طور کلی کارکرد خود دلواپس می باشند، زیاد تر حس اضطراب می‌کنند.

اضطراب امتحان زیاد تر با اصرار بیشتر از حد بزرگسالان بر اهمیت امتحان‌های آخر سال تشکیل می‌بشود. شما می‌خواهید فرزندتان کارکرد مساعد داشته باشد، اما برخورد افراطی با نوشته امتحان نتیجه‌ی معکوس خواهد داشت. کودکان را تشویق کنید تا ماموریت خود را به بهترین نحو انجام بدهند اما به آن‌ها یادآوری کنید یک امتحان آینده آن‌ها را نمی‌سازد یا آن را خراب نمی‌کند.