پرواز فراتر از زمین، بهاختصاصی در سیاره مریخ که جو زیاد رقیقی با سختی کمتر از یک درصد سختی روی زمین دارد، ماموریتی زیاد دشوار می بود. راهکاری که مهندسان ناسا بدان رسیدند، ساخت هلیکوپتری زیاد سبک با وزن زیر دو کیلوگرم و چهار پره می بود. ناسا امید داشت که اینجنیوتی با انجام چند پرواز، دادههای آزمایشی ارزشمندی اراعه دهد و درنهایت امکانپذیری فعالیت کاوشگران هوانورد را اثبات کند.
اما بعدا معلوم شد که اینجنیوتی پتانسیلی فراتر از انتظارها دارد. این هواگرد مریخی از زمان جداکردن خود از مریخنورد پرسویرنس در فروردین ۱۴۰۰، ۷۲ مرتبه از روی مریخ برخاست و بیشتر از دو ساعت (بهطور دقیق ۱۲۸٫۳ دقیقه) در هوای رقیق سیاره سرخ پرواز کرد. هلیکوپتر در طول این زمان، ۱۷ کیلومتر پرواز کرد و اکتشافات و پژوهشهای علمی ارزشمندی را انجام داد. اینجنیوتی برای ناسا و آزمایشگاه پیشرانش جت، یکی از بزرگترین پیروزیها در عرصهی پروازهای فضایی در دههی جاری محسوب میبشود.
بااینحال، هلیکوپتر مریخی بهطور قابل انتظار در ماههای تازه نشانههایی از کهنگی را نشان داده می بود. این پرندهی کوچک شکننده نزدیک به سه سال در معرض جو خشن مریخ قرار داشت و محیط نامساعد سیاره سرخ، از تابشهای صدمهرسان تا نوسانات گستردهی دمایی را توانایی کرد.
یک هفته پیش، در جریان یک پرواز آزمایشی ساده، ناسا برای چند ساعت ربط خود را با اینجنیوتی از دست داد. در همین زمان می بود که انگار یکی از چهار پرهی هلیکوپتر ناکامی. اندکی سپس، کنترلکنندگان ماموریت با خواست از مریخنورد پرسویرنس برای گوشسپردن به سیگنالی از اینجونیتی، ربط با هلیکوپتر را بازیابی کردند.
اینجنیوتی پیش از واپسین پرواز خود، در ۷۱امین پروازش در اغاز ژانویه قرار می بود مسافتی طویل نزدیک به ۳۵۸ متر را بپیماید، به ارتفاع ۱۲ متری برسد و نزدیک به ۱۲۵ ثانیه در هوا معلق بماند. ناسا بهجستوجو تحول موقعیت هلیکوپتر برای پروازهای آتی می بود تا مناطق جدیدی از سطح مریخ را بازدید کند. بااینحال در طول آن پرواز، اینجنیوتی فرودی زودهنگام و برنامهریزینشده انجام داد.
اکنون هلیکوپتر تاریخساز ناسا به آخر خط رسیده است و دیگر پرواز نخواهد کرد. اما همان گونه که «پرنده رایت ۱۹۰۳» بابت اولین پرواز پایدار و کنترلشدهاش روی زمین به یاد آورده میبشود، اینجنیوتی نیز تا ابد بابت نقش خود در مقدور ساختن پرواز در جهانهای فراتر از زمین در خاطر ما خواهد ماند.
منبع