مهندسی بی‌نهایت؛‌ چین چطور توانست بزرگ‌ترین پل دریایی جهان را بسازد؟

رودخانه دلتای مروارید با عبور روزانه‌ بیشتر از ۴هزار کشتی، یکی از پررفت‌وآمدترین مناطق برای کشتی‌رانی به‌شمار می‌رود. به‌لطف این تونل‌ دریایی در میانه‌های مسیر، کشتی‌ها بدون نیاز به دور زدن یا حرکت از زیر پل، به راحتی عبور و مرور می‌کنند. این ایده، شبیه مطرح تنگه‌ی اورسوند برای عبور کشتی‌ها از کپنهاگ دانمارک به مالموی سوئد است. در نهایت، ساخت قسمت اول پل و تونل زیر دریایی در سال ۲۰۱۱ به پایان رسید.

بعد از پایان تونل زیر دریای این شاهراه، مسیر به جزیره‌ای مصنوعی در نزدیکی هنگ‌کنگ و به فرودگاه این سرزمین رسید. سپس، پل به طول ۱۲ کیلومتر ادامه اشکار کرد تا در نهایت به هنگ‌کنگ برسد. ساخت قسمت سوم پل در سال ۲۰۱۱ اغاز شد و فرایند تکمیل آن تا ۶ فوریه ۲۰۱۸ به طول انجامید.

به غیر از مخالفت مقامات هنگ‌کنگ با ساخت پل، سازندگان با چالش‌های فرد دیگر نیز روبه رو شدند که زمان افتتاحیه را به‌ تأخیر انداخت. یکی از چالش‌ها، دغدغه‌ی فراهم امنیت کارگران می بود. برخی از منبع های غیررسمی اظهار کردند که در جریان ساخت این سازه، نزدیک به ۶۰۰ نفر جان خود را از دست دادند که زیاد تر، کارگران اهل هنگ‌کنگ بوده‌اند. این نوشته علتشد اتحادیه‌ی عمومی کارگران کارگاه‌های ساختمانی در ۱۷ اوریل ۲۰۱۷ دست به اعتراض بزند و از دولت خواست عمل های سریع داشته باشد.

این چنین اشکار شد تعدادی از تست‌های مقاومت بتن جعل شده است که نزدیک به ۱۷ نفر در این رابطه دستگیر شدند. این نوشته علتشد دپارتمان بزرگراه‌های هنگ‌کنگ آزمایش‌های خود را مجدداً روی بتن انجام بدهند. یقیناً تا این مدت هم نگرانی‌ها در رابطه تأثیرات منفی پل بر محیط‌زیست وجود دارد و این گمان وجود دارد که دلفین‌های آن منطقه به سازه برخورد کنند و صدمه ببینند.

سازندگان برای ساخت پروژه‌ی بزرگ پل هنگ‌کنگ-ماکائو-ژوهای، بیشتر از ۴۲۰هزار تن فولاد مصرف کردند؛ یعنی به‌اندازه‌ی ۶۰ برابر برج ایفل و ۱۰ برابر ورزشگاه المپیک پکن! علاوه‌براین، بیشتر از ۳۰هزار مترمعکب بتن به‌اندازه‌ی ۷۵۰ برابر بتن مصرفی در ۷۵۰ ساختمان ۱۰۰ مترمربعی مصرف شد.