اگر با دیدن مجموعه تلویزیونی «آخرین بازمانده از ما» با خود فکر کرده‌اید انسان‌ها اولین طوری می باشند که قارچ‌ها به آن‌ها دعوا می‌کنند، باید به شما بگوییم که به‌نظر می‌رسد دوستان دوزیست ما از ما پیشی گرفته‌اند.
در آنچه فکر می‌بشود اولین مورد مستند باشد، پژوهشگران در آبگیر کوچکی در دامنه‌های رشته‌کوه کودرموخا در هند قورباغه پشت طلایی زنده‌ای از گونه Indosylvirana intermedia را اشکار کردند که قارچی از پهلویش جوانه زده می بود.
به‌نوشته‌ی آی‌اف‌ال ساینس، قارچ شناسان تشخیص دادند که قارچ کوچک به سرده‌ای از قارچ‌ها معروف به کلاه‌پارچه‌ای‌ها یا مایسنا تعلق دارد. این گروه از قارچ‌ها که زیاد تر به‌گفتن ساپروفیت یا گندروی شناخته خواهد شد، طبق معمول روی مواد آلی پوسیده زندگی و از آن تغذیه می‌کنند. با دقت به این نوشته، نحوه رشد قارچ روی قورباغه نامشخص است.
قورباغه‌ها و قارچ‌ها زیاد تر نزدیکی همدیگر یافت خواهد شد و به خوبی با زندگی در محیط های مرطوب سازگار می باشند، اما مقدار نزدیکی که در این نمونه مشاهده می‌بشود، شگفت‌آور است.
پوست قورباغه به‌طور معمول در دور نگه داشتن مهاجمان زیاد خوب عمل می‌کند، به این علت کارشناسان فکر می‌کنند چیزی همانند صدمه یا عفونت امکان پذیر به‌طور ناخواسته به قارچ اجازه ورود داده باشد.
کریستوفر بوگ هاردر قارچ‌شناس در گفتگو با فوربس او گفت: «گمان می‌زنم این مورد عفونت پوستی سطحی با قارچ مایسنا باشد. آن‌ها می‌توانند برای زمان طویل همچون زیاد تر عفونت‌های قارچی پوستی در انسان باقی بمانند.» هاردر قبلاً کشف کرده می بود که قارچ‌های مایسنا برخلاف فکر قبل فقط محدود به زندگی در میزبان‌های گیاهی زنده نیستند، بلکه می‌توانند به ریشه گیاهان زنده نیز دعوا کنند.
کشف جوانه زدن این نوع قارچ روی پهلوی قورباغه و نبوده است موارد مستند در قبل مبنی بر رشد قارچ روی میزبان حیوانی زنده نشان‌دهنده قوت سازگاری این قارچ‌ها است.
سرنوشت قورباغه اشکار نیست. قورباغه از طبیعت بیرون آورده نشده است، به این علت پیش‌بینی سرنوشت آن ممکن نیست. حیوان در آن زمان زنده می بود و حرکت می‌‌کرد، به این علت دور از انتظار است که زامبی شده و به قورباغه‌های دیگر دعوا‌ور شده باشد.
گزارش دانشمندان در مجله‌ی Reptiles & Amphibians انتشار شده است.
منبع