نوشته و ویرایش شده توسط آینده نوین
ترسیدن، توانایی‌ی ناخوشایندی است که در تاثییر حس خطر، تهدید و صدمه به وجود می‌آید. هراس می‌تواند مخرب، بیمارکننده و حتی به طور عجیبی سرگرم‌کننده باشد. اما این حس امکان پذیر سودمند نیز باشد؛ ترسیدن جواب غریزی انسان به خطر است و در نهایت می‌تواند در صورت قرارگرفتن در معرض شرایط بد و خطرناک، شانس بقای ما را افزایش بدهد.
با این حال، هراس در هر شرایطی به گفتن عکس العمل مناسب شناخته نمی‌بشود. در مواردی همانند اختلالات اضطراب و اختلالات استرسی، جواب هراس می‌تواند بر پایه موقعیت یا محیط، برای فرد نامتناسب باشد و سلامت روان و کیفیت زندگی او را به طور جدی مختل کند.
به‌گزارش ساینس‌آلرت، تیمی از محققان به سرپرستی وی کوان لی، زیست‌‌عصب‌شناس از دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو، برای فهمیدن بهتر هراس و نحوه‌ی کارکرد آن در مغز، تغییرات ایجادشده در شیمی مغز و سیگنال‌های عصبی موش‌ها را بعد از توانایی‌ی هراس شدید، بازدید کردند. محققان بعد از بازدید نحوه‌ی کارکرد هراس، فهمید شدند که حتی می‌توانند آن را متوقف کنند.
نیکلاس اسپیتزر، زیست‌‌عصب‌شناس از دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو می‌گوید: «یافته‌های ما بینش مهمی را درمورد مکانیسم‌های دخیل در تعمیم هراس اراعه می‌دهد. مزیت فهمیدن این فرآیندها با این سطح از جزئیات مولکولی (چیزی که اتفاق می‌افتد و محل اتفاق‌افتادن) امکان مداخله‌ای را فراهم می‌کند که اختصاصی مکانیسم مسئول اختلالات مرتبط است.»
مطالعه روی موش‌هایی انجام شد که برای گفتن ناقلی خاص از انتقال‌دهنده‌ی عصبی مهم گلوتامات در مغز و این چنین پروتئین فلورسنت در هسته‌ی سلول‌های مغزشان، از نظر ژنتیکی اصلاح شده بودند تا تیم بتواند تشکیل تغییرات در مغز را ردیابی کند.
دسته بندی مطالب
کسب وکار
تکنولوژی
اموزشی
سلامت
منبع