سیگارکشیدن چطور به افزایش چربی‌ شکمی منجر می‌بشود؟_آینده نوین

نگرانی از افزایش وزن، بهانه‌ی رایج سیگاری‌ها برای ترک‌نکردن سیگار است. مطالعه‌ای تازه که نتایج آن در ژورنال علمی ادیکشن انتشار شده، مشخص می کند که هم اغاز سیگارکشیدن و هم تداوم استعمال آن درطول عمر، هردو امکان پذیر علتافزایش چربی شکم، به‌اختصاصی چربی احشایی بشود. چربی احشایی، نوعی چربی ناسالم در عمق شکم است که با خطر بالای بیماری قلبی، دیابت، سکته‌ی مغزی و زوال عقل ربط دارد.

وزن افراد سیگاری نسبت به غیرسیگاری‌ها کمتر است؛ اما این افراد چربی شکم و چربی احشایی شکمی بیشتری دارند. مشاهده‌ی چربی احشایی سخت است؛ شما می‌توانید شکم صافی داشته باشید و هم‌چنان مقادیری چربی احشایی در بدن‌تان وجود داشته باشد که خطر ابتلا به بیماری‌های جدی را افزایش می‌دهد. مطالعه‌ی تازه شواهدی اراعه می‌دهد که بر پایه آن‌ها، سیگارکشیدن امکان پذیر علتافزایش چربی احشایی در بدن بشود.

محققان مرکز تحقیقات متابولیک پایه‌ی NNF دانشگاه کپنهاگ، از نوعی تجزیه‌وتحلیل آماری به‌نام اتفاقی‌سازی مندلی (MR) برای یافتن جواب این سؤال منفعت گیری کردند که آیا سیگارکشیدن علتافزایش چربی شکمی می‌بشود یا خیر. روش محققان نتایج حاصل از مطالعات ژنتیکی گوناگون را ترکیب می‌کند و به‌جستوجو کشف روابط علّی بین قرارگرفتن در معرض یک اتفاق (در این مورد کشیدن سیگار) و نتیجه (افزایش چربی شکم) است.

مطالعه‌ی تازه، نتایج ژنتیکی متعدد از مطالعات اجداد اروپایی را درمورد قرارگرفتن در معرض سیگار و اندازه‌گیری توزیع چربی بدن را با یکدیگر ترکیب کرده است؛ به‌گفتن مثال نسبت دور کمر به لگن (WHR) و محیط منحنی‌های کمر و لگن.

محققان در ابتدا از مطالعات ژنتیکی قبل منفعت گیری کردند تا اشکار کنند که کدام ژن با عادت سیگارکشیدن و توزیع چربی در بدن مرتبط است. در مرحله‌ی سپس از این اطلاعات ژنتیکی منفعت گیری کردند تا دریابند آیا توزیع چربی در بدن افراد دارای ژن‌های مرتبط با سیگارکشیدن متفاوت است یا خیر.

پژوهشگران درنهایت به محاسبه‌ی عوامل تاثیرگذار دیگر همانند مصرف الکل یا بعد‌عرصه‌ی اجتماعی و اقتصادی پرداختند. محاسبه‌ی دیگر عوامل تاثیرگذار به این علت می بود تا مطمعن حاصل بشود که هرگونه ربط کشف‌شده بین کشیدن سیگار و توزیع چربی در بدن به‌‌علت مصرف سیگار و نه عوامل دیگر بوده است.

کاراسکیلا می‌افزاید: «مطالعات قبل مستعد گمراه‌کردن افراد بودند. درواقع هنگامی یک متغیر جدا گانه بر نتایج تاثییر بگذارد، این گمراهی حاصل می‌بشود. ازآنجاکه طراحی مطالعه‌ی ما از تغییرات ژنتیکی منفعت گیری می‌کند، کار افت یا کنترل این چنین متغیرهایی را بهتر انجام می‌دهد. به‌نظر می‌رسد که تاثییر سیگار بر چربی شکمی بدون دقت به عوامل فرد دیگر همانند حالت اجتماعی-اقتصادی، مصرف الکل، ADHD یا مقدار ریسک‌پذیربودن فرد اتفاق می‌افتد.»

به‌حرف های‌ی کاراسکیلا، یافته‌های آن‌ها (از دیدگاه بهداشت عمومی) اهمیت کوششهای گسترده برای پیشگیری و افت استعمال دخانیت را در جمعیت عمومی تحکیم می‌کند؛ چراکه امکان پذیر به افت چربی احشایی شکم و همه بیماری‌های مزمن مرتبط با آن پشتیبانی کند.