نوشته و ویرایش شده توسط آینده نوین
خرسهای آبی یا تاردیگریدها موجودات سرسخت کوچکی می باشند که به لطف این جانسختی در همه جا دوام آوردهاند؛ اما این خصوصیت آنها چه سودی میتواند برای ما داشته باشد؟ اکنون ما انسانها از هر زمان فرد دیگر به منفعت گیری از ابرقدرت این موجودات ریز برای منافع خود نزدیکتر هستیم.
مطالعهی تازه دانشمندان مشخص می کند که پروتئینهای خرس آبی میتوانند از سلولهای انسانی دربرابر صدمه محافظت کنند و بهطور بالقوه به درمانهای تازه ضدپیری یا تکنیکهای ذخیرهسازی بافت منجر شوند.
خرسهای آبی در شرایط تهدیدآمیز به حالت زندهداری تعویقی میروال
خرسهای آبی موجوداتی زیاد کوچک می باشند؛ اما این شگفتالخلقههای هشتپا با طول نیم میلیمتر از سرسختترین موجودات روی زمین می باشند. آنها از این قوت برخوردار می باشند تا در روبه رو با تهدید به حالت زندهداری تعویقی (suspended animation) بروند و از خود در برابر دماهای شدید (تقریبا از صفر مطلق تا ۱۵۰ درحهی سانتیگراد)، تشعشعات بالا، سختی یا نبوده است اکسیژن، غذا و آب محافظت کنند.
خرسهای آبی بعداز آرامشدن شرایط، حتی اگر چندین دهه نیز قبل باشد، میتوانند از خواب بیدار شوند و درست همانند حالتی که هیچ اتفاقی نیفتاده، اغاز به پریدن در اطراف کنند. درواقع خرسهای آبی آنقدر نامیرا می باشند که تنها وقتی ازبین میروال که خورشید سرانجام بمیرد و آب اقیانوسها را تبخیر کند.
هرچه زیاد تر فهمیدن کنیم که خرسهای آبی چطور زندهداری تعویقی را انجام خواهند داد، بهتر میتوانیم خود را با این کارکرد تطبیق دهیم. اکنون دانشمندان در ایالات متحده، بریتانیا، ایتالیا و هلند با واردکردن پروتئینهای خرس آبی به سلولهای انسانی و نشاندادن این نوشته که با انجام این چنین کاری میتوان اثرات محافظتی شبیهی بهدست آورد، قدم بزرگی در جهت تطبیق انسان با کارکرد زندهداری تعویقی خرسهای آبی برداشتهاند.
تیم تحقیقاتی، سلولهای کلیهی انسان را با توانایی گفتن پروتئینهایی بهنام CAHS D در آزمایشگاه رشد داد. وقتیکه این پروتئینها توسط محیط متخاصم تحریک شوند، ژلهایی را در داخل سلولهای خرس آبی راه اندازی خواهند داد که با کندکردن فرایندهای مولکولی، به آنها اجازه خواهند داد که تا زمان بهبود شرایط زنده بمانند. اینکار نهتنها برای محافظت از سلولهای کلیه دربرابر صدمه ناشی از استرس موثر است؛ بلکه برگشتپذیر است و بعد از حلشدن ژلها به سلولها اجازه میدهد تا به متابولیسم طبیعی خود بازگردند.
سیلیویا سانچز مارتینز، نویسندهی مهم مقاله میگوید: «هنگامی این پروتئینها را به سلولهای انسانی داخل میکنیم، بهشکل شگفتانگیزی تبدیل به ژل خواهد شد و درست همانند خرسهای قطبی متابولیسم را کند میکنند. علاوهبراین وقتیکه سلولهای انسانی داری این پروتئین را در حالت بیوستاز قرار میدهید، درست همانند خرسهای آبی دربرابر فشارها مقاومتر خواهد شد و برخی از توانمندیهای خرسهای آبی را به سلولهای انسانی خواهند داد.»
بهحرف هایی محققان کار زیاد تر روی یافتهی تازه میتواند به تشکیل راههایی برای نگه داری سلولها، بافتها، اندامها و تگهداری داروها بدون نیاز به یخچال یا افت صدمه ناشی از دماهای سردتر پشتیبانی کند. یافتن تکنیکهای ضدپیری نیز یکی دیگر از مزایا پژوهش تازه بهشمار میرود.
یافتههای مطالعه در ژونال پروتئین ساینس انتشار شده است.
دسته بندی مطالب
کسب وکار
تکنولوژی
اموزشی
سلامت
منبع