مطالعه‌ای جدید از یک دفن دسته‌جمعی شامل بقایای بیش از ۱۰۰ نفر، نشان می‌دهد که آنها به‌عنوان بخشی از آیین‌های باستانی مایا قربانی شده‌اند.
باستان‌شناسان این کشف را پس از انجام تجزیه‌وتحلیل DNA روی ۶۴ اسکلت انجام دادند که در سال ۱۹۶۷ در داخل یک اتاق ذخیره آب زیرزمینی در شهر مایا، چیچن ایتزا، در شبه‌جزیره یوکاتان مکزیک یافت شد.
چه کسانی در مخزن تمدن مایا دفن شده بودند؟
تاریخ‌گذاری رادیوکربن نشان داد که این مخزن بین اوایل قرن هفتم تا اواسط قرن دوازدهم مورد استفاده قرار می‌گرفت. تجزیه‌وتحلیل ژنتیکی هم نشان داد که همه افراد پسر بودند و یک چهارم آنها باهم ارتباط خانوادگی نزدیکی داشتند. محققان همچنین دو دسته از دوقلوها را در این دفن دسته جمعی کشف کردند.
«رودریگو بارکورا»، نویسنده ارشد این مقاله، گفت: «بیشتر آنها بین ۳ تا ۶ سال سن داشتند. از آنجایی‌که بسیاری از افراد تا حدی با یکدیگر فامیل بودند، احتمال می‌رود فقط خانواده‌های خاصی به این دفن دسترسی داشتند و هر کسی نمی‌توانست فرزندان خود را در آنجا بگذارد. این یک افتخار بزرگ بود!»
درحال‌حاضر مشخص نیست پسرانی که در آنجا دفن شده بودند چگونه مردند.
بارکورا گفت: «همان‌طور که استخوان‌ها را مطالعه کردیم، هیچ نشانه‌ای از ضربه پیدا نکردیم، بنابراین آنها به داخل اتاقک پرتاب نشده‌اند.»
وی افزود که تجزیه‌وتحلیل بیشتر می‌تواند به آنها کمک کند تا مشخص کنند که آیا اجساد مسموم شده‌اند یا خیر.
علت همچنان ناشناخته
محققان برخی از ویژگی‌های این دفن را شگفت‌انگیز می‌دانند، زیرا تدفین‌های مشابه مایاها معمولاً شامل فقط زنان جوان یا ترکیبی از زن و مرد بودند. مورد دوم در تدفین شناخته‌شده‌ای به‌نام Sacred Cenote، در چیچن ایتزا، وجود داشت.
بارکورا گفت: «به‌طور سنتی، دفن‌های مرتبط با یک محیط زیرزمینی معمولاً برای حاصلخیزی است. اما وقتی متوجه شدیم که در این دفن همه مرد بوده و بسیاری از افراد با یکدیگر فامیل هستند، روایت تغییر کرد.
اکنون باید تلاش کنیم تا آن را درک کنیم.»
بارکورا گفت که ممکن است هرگز نفهمیم هدف دقیق دفن چه بوده است. این امکان وجود دارد که قربانی‌ها درخواستی از خدایان برای بازده محصول یا بارندگی باشند. بااین‌حال، یکی از سرنخ‌ها وجود دو دفن دوقلو است.
بارکورا گفت: «ما می‌دانیم که برای مایاها، دوقلوهای مذکر مهم بودند و داستانی از دوقلوهای قهرمان وجود دارد که برای انتقام از پدرشان به دنیای اموات رفتند. ممکن است این یادبودی برای دوقلوهای قهرمان باشد.»
درنهایت، تجزیه‌وتحلیل ژنتیکی، نسب اجدادی را بین پسران قربانی و مردم امروزی که در این منطقه از مکزیک زندگی می‌کنند نشان داد. درنتیجه این افراد از جوامع محلی بودند.
نویسندگان مطالعه خاطرنشان می‌کنند که جمعیت‌های امروزی نسبت به کودکان قربانی، ژن‌های مرتبط با مقاومت به «سالمونلا انتریکا» را بیشتر داشتند. که این فرضیه را تأیید می‌کند که اپیدمی‌های معرفی‌شده در طول دوره استعمار، باعث افزایش این ژن‌ها در جمعیت شده است.
محققان قصد دارند با مردم محلی ارتباط برقرار کنند تا بینش جدیدی از فرهنگ و میراث آنها به‌دست آورند.