بهنظر میرسد که برداشتن ۹ هزار تا ۱۰ هزار قدم در روز ضمن افت خطر مرگ زودهنگام یا حوادث مرتبط با قلب، به ایدهای که از نظر منتقدان غیرعلمیبودن دانسته میشد، مشروعیت میبخشد. منشا دقیق این باور که مردم باید ۱۰ هزار قدم در روز را بهگفتن مقصد قرار دهند اشکار نیست؛ اما این مقصدگذاری به یک کمپین بازاریابی برای ترویج قدمشمارها در ژاپن مربوط است.
اکنون مطالعهای که به همت متیو احمدی از دانشگاه سیدنی استرالیا و همکارانش انجام شده مشخص می کند که رقم ۱۰ هزار میتواند قیمت و مزیت کافی را داشته باشد. این تیم تحقیقاتی بیشاز ۷۲ هزار شرکتکننده را با میانگین سنی ۶۱ سال در مطالعهی بیوبانک انگلستان تجزیهوتحلیل کرد. شرکتکنندگان حاضر در مطالعه بدین منظور یک شتابسنج ردیابی حرکت را دور مچ دست خود میبستند.
محاسبات نشان داد که بین ۹ تا ۱۰ هزار قدم در روز مقداری بهینه برای نگه داری سلامتی است
شرکتکنندگان بهطور متوسط کمتر از ۷ سال تحتنظر قرار گرفتند. در این زمان ۱۶۳۳ نفر از آنان جان خود را ازدست دادند و ۶۱۹۰ حادثهی مرتبط با بیماری قلبی هم رقم خورد. محققان بعد از تعدیل دیگر عوامل تاثیرگذار بر خطر بیماری یا مرگ در آن دوره همانند کیفیت رژیم غذایی، حالت سیگارکشیدن و انجام دیگر اشکال ورزش، بدین نتیجه رسیدند که تعداد بهینهی قدمها در روز بین ۹ هزار و ۱۰ هزار قدم است و بعد از آن مزایا اینکار کم میبشود.
پیادهروی روزانه به مقدار ۹ تا ۱۰ هزار قدم در روز، با افت ۳۹ درصدی خطر مرگ درطول دورهی پیگیری و ۲۱ درصد افت در خطر ابتلا به حادثهی قلبی مرتبط می بود. دیل اسلیگر از دانشگاه لافبورو در بریتانیا میگوید: «مقالهی تازه به این رشته پشتیبانی میکند تا در اصلاح علمی که زیربنای فعالیت بدنی و دستورالعملهای زمان بیتحرکی است، قدم بلندی روبهجلو بردارد. بهنظر میرسد که مقاله از این ایده که مقصد اولیهی ۱۰هزار قدم مبتنی بر شواهد است، حمایتمیکند.»
تیکلاس برگر از دانشگاه تیساید بریتانیا معتقد است که مطالعهی تازه زیاد خوب و با راه حلهای دقیق و تجزیهوتحلیل آماری طراحی شده است. این درحالی است که بهنظری اسلیگر، شتابسنجهای مچی همیشه بهترین شاخص برای شمارش قدمها نیستند.
محققان در مطالعهی تازه خود تعداد قدمهای برداشتهشده در دقیقه را نیز درنظر نگرفتند. اسلیگر میگوید: «امکان پذیر نزدیک به ۶ هزار گامی که با شدت بالاتر برداشته میبشود، به اندازهی ۱۰ هزار قدم آهستهتر از سلامت ما محافظت کند.»
نتایج مطالعه در ژورنال British Journal of Sports Medicine انتشار شده است.
منبع